Vandaag begonnen we in Aalsmeer, waren we al eerder, voor een ander avontuur, maar we hebben niet altijd tijd en zin om een blog te schrijven.
Mooi duikje, blije meneer, in het kort: hij stond te springen op zijn party boot (als je van trance feesten houdt, aanrader (link naar website).
We laden alles weer in. Dave en ik zijn klaar om terug te rijden en dan krijgen we een belletje: Peter! Peter heeft zijn telefoon in het water laten vallen aan de steiger, bij zijn boot, in de Rijp, of we willen helpen. Hij heeft ons nummer van de Haarlemsche Jachtclub.
Nauurlijk willen we dat. We zitten al in de buurt maar helaas, niet genoeg lucht bij ons, geen metaaldetector en geen geschikte boeien. Dus via een pitstop voor wat extra spullen onderweg naar de Rijp.
We voelen ons net Murdock en Hannibal van “The A-team”, wat hebben we weer een lol in de auto. We hadden besloten dat BA nog thuis zat met een gescheurde achillespees, dus lang verhaal kort: tranen over onze wangen van het lachen.
Als we bellen dat we er zijn, staat Peter al snel bij de ingang, enthousiast vertelt hij dat het niet de eerste keer is dat zijn telefoon in het water valt. Hij is zelf al aan zoeken geweest met een schepnet (nooit doen, wist Peter natuurlijk ook niet).
Een iPhone, die kan wel even wat water hebben, maar het gaat hem niet om de telefoon, in het hoesje zitten al zijn pasjes, inclusief zijn ID-kaart en Peter gaat dit weekend op vakantie, dan is het wel handig om die, naast je bankpassen en telefoon mee te nemen.
We maken samen een duikplan. Ik heb al gedoken, dus Dave is aan de beurt. De vrouw van Peter vindt het maar wat spannend en blijft in de boot.
Peter en vriend willen alles weten, wat we bij ons hebben, op onze rug hangt, de seinen, etc.
Dave te water, korte pitstop om even te wennen aan de temperatuur in zijn wetsuit, laatste controle van alle apparatuur, duiker onder water. De bubbels zijn door het windstille weer goed te zien, te horen en te ruiken, want er ligt een flinke laag bagger in de haven.
Ik neem nog een beetje extra lijn. Nu had ik vorige week een record met het terug vinden, maar Dave zit er niet ver vanaf, 2 korte rukjes aan de seinlijn, ik weet al genoeg. Nu kunnen we deze blog helemaal uitschrijven, maar beelden zeggen meer dan woorden. Kijk zelf maar!
