We krijgen ‘s ochtends een WhatsApp bericht van Marcha: “Hi team, mijn Miu Miu zonnebril is gisteren in de gracht van Amsterdam gevallen aan de oever tijdens het aanmeren met de boot. Kunnen jullie mij helpen deze terug te vinden ? Mvg, Marcha”

We appen wat over en weer over de locatie en spreken voor dezelfde avond nog af. De zonnebril ligt vlakbij het Rijksmuseum, aan de Ruysdaelkade in de Boerenwetering in Amsterdam. We regelen een vergunning en gaan op pad.

We gaan weer duiken in een oud stuk Amsterdam. Het ontstaan van de Oude Wetering, later Boerenwetering genaamd, gaat terug tot de ontginningsperiode van het Amstelland vanaf de 11e eeuw. Vanuit Ouderkerk aan de Amstel (oudste vermelding omstreeks 1100) werd het veenland ten westen van de Amstel tot aan de Veendijk, de latere Amstelveenseweg / Amsterdamseweg ontgonnen. In later tijd werden dit de Amstelveenderpolder en de Buytenveldspolder, gescheiden door het Kleine Loopveld (Kalfjeslaan). Na de aanleg van de Amsteldijk langs de rivier, die het lager gelegen polderland moest beschermen tegen overstromingen vanuit de rivier, werd de bestaande dwarswetering, ongeveer halverwege de Amstel en de Amstelveenseweg, verbreed tot de latere Boerenwetering om het inklinkende polderland verder in het noorden af te wateren op de Amstel.

Er is vlakbij een parkeergarage, dat is makkelijk. Als we de auto om 20:15 parkeren krijgen we een berichtje van Marcha: “ik ben er”. Dat is fijn, wij zijn ook mooi op tijd want we hebben om 20:30 afgesproken.

Niet veel later staan we met onze spullen langs de kade. Het is geen rechte kade, maar deze loopt schuin naar beneden. Marcha staat samen met haar moeder ons op te wachten. Ze vertelt hoe ze uit de boot is gestapt en de zonnebril liet vallen. Dit moet niet al te ingewikkeld zijn, ondanks dat er geen zicht is. Maar naast heel veel telefoons in de afgelopen week, hebben we al heel wat merken zonnebrillen naar boven gehaald. Wat dacht je van deze dure zonnebril, deze mooie Dita, een Versace, Chanel, en de vele anderen. Hier gaan we een “Miu Miu” aan toevoegen!

Niet veel later stap ik via de trap het water in. Gezien de drukte moet de boei net iets verder van de kant liggen, dus die zwem ik eerst uit. Daarna kom ik terug voor mijn lampen, de seinlijn zit natuurlijk al vast.

Ik laat het lucht uit mijn vest lopen en begin met mijn afdaling. Bij 3 meter diepte land ik op een brommer. Het zicht is minimaal, als ik niet aanraak heb ik ongeveer 15-20 centimeter zicht. Dat is net genoeg om het einde van de schuine want van de kade op te zoeken. Ik verwacht dat de bril onderaan de schuine wand ligt.

Ik kom onderweg nog wat bierblikjes en fietsen tegen. Niet veel later heb ik de zonnebril in zicht. Ik geef Amanda het teken dat ik de zonnebril heb. Een paar meter opstijgen zonder duikbril is niet zo heel ingewikkeld. Dus onder water doe ik mijn hoofdlamp af, zet ik mijn duikbril af en zet ik de zonnebril op.

Als ik binnen 5 minuten boven kom heeft Marcha het al door, haar moeder is nog in verwarring: