Het is zondagmiddag, we hebben net 2 duiken gehad en zijn onderweg naar de 3de duik als we een telefoontje krijgen van Bob. Hij zit op het terras van Restaurant de Stadshouder in Leiden. Het is een mooie lentedag en een goede reden om lekker op een terrasje te zitten aan de Nieuwe Rijn.
In de straten van Leiden danst de wind wild door de steegjes, terwijl de zon hoog aan de hemel staat te stralen. De zonnebril op sterkte van de vriendin van Bob lag zorgvuldig naast haar op tafel, een onmisbaar accessoire dat haar helpt de wereld om haar heen scherp te zien. Maar plotseling grijpt een plotselinge windvlaag haar bril. Je kan het al raden, zo de kade af, het water in.
We moeten een vergunning aanvragen om te duiken bij de gemeente Leiden, dus we spreken af voor dinsdag, dat geeft ons de tijd om al het papierwerk in orde te maken.
Vandaag staan we om half negen weer bij Lucky Divers, we vullen onze flessen met perslucht en gaan op pad. De ochtendzon breekt door de wolken boven Leiden, als wij stapvoets, door alle files, Leiden in rijden.
We hebben al snel een parkeerplek gevonden en laden de auto uit, we moeten 2 keer lopen en als we alles op locatie hebben staan zijn Bob en zijn vriendin Caroline ook gearriveerd.
Ze kunnen goed aanwijzen waar de zonnebril op sterkte het water in is gegaan. We hebben, zoals het er nu uit ziet een beetje zicht onder water, maar dat kan op 2 meter diepte ineens anders zijn! We hebben een duikplan, klaar om ons klaar te maken.
Als een geoliede machine werken we samen, Marja haar droogpak aan en ik bouw haar duikset op. Een buddycheck en dan kunnen we, nadat de boeien in het water liggen ook zelf het water in. Het is een andere dag dan zondag: een harde koude wind raast door de straat.
Marja gaat via de trap het water in en trekt haar vinnen aan. De hoofdlamp gaat aan en ik klik haar vast aan de seinlijn. We willen zo min mogelijk stof maken op de bodem dus we gaan met een boog om het zoekgebied heen, net bij de punt van de terrasboot.
Marja is er klaar voor en laat de lucht uit haar trimvest ontsnappen, langzaam zakt ze naar de bodem en zien we haar verdwijnen in de 2 meter diepte gracht, heel af en toe zie ik een stukje van haar fles om een schijnsel van haar hoofdlamp.
Nog geen 2 minuten nadat Marja is afgedaald krijg ik via de seinlijn al een signaal: gevonden. Ik heb nog net genoeg tijd om mijn telefoon te pakken zodat ik het kan filmen. We krijgen regelmatig de vraag wat er zo leuk is aan duiken in vies water met weinig zicht, dat zijn vooral de reacties als we weer iets boven water halen, zo ook de reactie van Bob en Caroline!
We zien een golf van opluchting en vreugde bij het stel als Marja triomfantelijk boven water komt, met de bril veilig in haar handen. Kijk je mee op onderstaande video?
