Vandaag hadden we een drukke dag. We lagen vanochtend al in het water voor de telefoon van Heinz en nu staan we in Numansdorp.
De aanvraag begon met een telefoontje van Kai Wiedmer. Er ging ergens in de verte een belletje rinkelen in de mist, maar meer was het niet, komen we later op terug! Kai vertelt dat hij in de haven van Numansdorp zijn Garmin horloge is verloren. Exacte locatie is bekend. Kai stuurt ons wat foto’s.
Kai en zijn zus zijn havenmeerster, dus de toestemming is snel geregeld! We drinken een kop koffie met de vader van Kai. Hij vertelt vol trots dat zijn zoon een wereldrecord heeft.
Ruim 32 dagen lang was de Atlantische Oceaan de plek waar Kai Wiedmer en zijn vriend Mark Slats tijdens een 5000 kilometer lange roeitocht strijd leverden met de elementen. Hij deed 32 dagen, 22 uur en 13 minuten over de oversteek. Daarmee verbrak hij het vorige record met maar liefst 4,5(!) dag. Wát een prestatie!
Terug naar de haven. Inmiddels is de zus van Kai er ook en is de koffie op. Tijd om alles klaar te maken. We wisselen vandaag af dus nu mag ik duiken! Naast de afwisseling hebben we een nieuwe metaaldetector en die willen we graag testen.
Het is er ongeveer 5 meter diep en er ligt een laag modder. Voor ik het weet sta ik in mijn droogpak (dank aan Lucky Divers uit Rotterdam voor het uitlenen van een droogpak want de mijne is even in reparatie). Ondertussen ligt de seinlijn klaar en ligt de boei in het water!
Zodra ik in het water lig klik ik de seinlijn vast en begint de afdaling. Ik zie de bodem verschijnen en heb even hoop dat ik het horloge zo kan zien liggen, er is een beetje zicht (circa een meter). Maar geen horloge te zien, die is al weg gezakt in de laag modder.
Ik zwaai met mijn metaaldetector van links naar rechts. Na een minuut heb ik een mooi en sterk signaal. Ik stop mijn hand onder de schijf en heb een horloge vast. Dat moet het horloge van Kai zijn. Zodra ik deze dichterbij haal om hem goed te bekijken gaat de smartwatch aan. Luchtvochtigheid is 0%…. Dat is denk ik een foutje.
Jasper krijgt van mij het teken dat ik het horloge heb en ik stijg langzaam op. De zus van Kai zit gespannen te wachten als ik boven kom met het horloge. Helemaal enthousiast.
Voor ik het water uit ben krijgen we de vraag of we bij de buren even de verloren dure bezem willen opduiken…. Natuurlijk willen we dat! Het resultaat: een tevreden Kai, een blije buurman en wij…wij zijn altijd gelukkig als we mensen kunnen helpen.
Een korte impressie van onze duik zie je in de video hieronder:
