Net na de aanvraag van Serge krijgen we een aanvraag van Marcel:
“Hoi met Marcel ik ben mijn mobiel en mijn zonnebril verloren in een ondiep slootje zouden jullie mijn kunnen helpen?”
Natuurlijk kunnen we dat en we appen heen en weer met Marcel via Facebook Messenger. De telefoon en zonnebril liggen in Wilnis, niet ver van Vinkeveen. Dus na de duik voor Serge gaan we meteen door.
Marcel is met zijn fiets in de sloot beland. Hij is daarbij zijn zonnebril en telefoon verloren. Er staat heel veel riet en de bodem ligt vol met wortelstokken. Terwijl ik het water in stap vertel ik Marcel dat een zonnebril in dit soort sloten altijd een lastige is, zeker omdat er zo weinig metaal aan zit die de detector kan oppikken.
Je zal het altijd zien: eerste signaal: je raadt het al: de zonnebril. Marcel blij, maar hij zou nog blijer worden van de telefoon. Ik sta tot mijn knieën in de modder en wat ik ook doe, we vinden geen telefoon. We hebben inmiddels ieder patroon geprobeerd. Er liggen honderden stukjes aluminium in de sloot. Waarschijnlijk waren dat ooit blikjes en zijn ze met het kant maaien in het water terecht gekomen.
We zien de stoere Marcel steeds somberder kijken en Tommy, de kantwacht, verhoogt nog even de druk: “Hij vindt hem wel”!
Ik besluit de machine verder te discrimineren (we horen dan niet ieder metaal meer, maar dat hoeft ook niet) en ik wijzig de frequentie van de machine, zo kunnen we dieper zoeken. Iedere slag zit ik meerdere keren vast aan de wortels van het riet.
En dan hoor ik op mijn koptelefoon een klein piepje, die wilde ik horen: de telefoon van Marcel!
Eenmaal uit het water is ook Serge al gearriveerd om zijn telefoon van de vorige duik op te halen! Dubbele overdracht, die maken we niet vaak mee!
